- ادبیات - سالروز درگذشت شهریار، روز شعر و ادب فارسی

معنوی/ واژه‌روز، 27 شهریورسالروز در گذشت سید محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار که روز شعر و ادب فارسی در ایران نامگذاری شده‌است.

علت نامگذاری روز شعر و ادب فارسی

میتوان شهریار را آخرین شاعری به شمار آورد که در غزل سرایی  ادب فارسی چیره دست بوده چرا که بعد از شهریار دیگر قالب غزل، شاعر بزرگی به خود ندیده و همین طور غزل، رفته رفته جای خود را به شعر سپید و نیمایی داد. شهریار شاعر شوریده ای بود که همانند گذشتگان خود از عشق زمینی و مجازی ، به عشق آسمانی و حقیقی دست یابد و این عشق او موجب شد تا گوهر وجودش، جوانی و زندگانی‌اش در کوره سختی ها بسوزد و بر عیار خود افزون گردد.

شهریار، سید محمدحسین بهجت تبریزی

سید محمدحسین بهجت تبریزی، شاعر فارسی زبان ایرانی که در شهریور 1285 در تبریز دیده به جهان گشود. او تحصیلات ایتدایی خود را در مدرسه متحده و سیکل را در مدرسه فردوسی تبریز به پایان رساند و در سال 1300 برای ادامه تحصیل راهی تهران شد و در تهران تحصیلات متوسطه را در دارالفنون گذراند و سپس در سال 1303 شمسی وارد مدرسه طب شد.

شهریار در اوایل تحصیل پزشکی در تهران عاشق ثریا دختر عبدالله امیرطهماسبی می شود و چند سال با یکدیگر نامزد بودند. اما در نهایت با مخالفت پدر ثریا، آن دختر با چراغعلی سالار حشمت معروف به امیراکرم ازدواج می کند. حدود شش ماه پیش از گرفتن مدرک دکترا، تحصیلش را به علت شکست عشقی و ناراحتی و خیال و پیش آمدهای دیگر، ترک کرد.

شهریار علاقه ای به رشته پزشکی نداشت و سرانجام حدود شش ماه پیش از گرفتن مدرک دکترا، تحصیلش را به علت شکست عشقی و ناراحتی و خیال و پیش آمدهای دیگر، رها کرد.

اولین کتاب شعر شهریار به کوشش ابوالقاسم شیوا متخلص به «شهیار» دوست صمیمی شهریار در سال 1308 منتشر گردید.

شهریار بعد از عشق نافرجام در سال 1310 در 25 سالگی با کمک استاد کمال الملک نقاش معروف به نیشابور رفت و تا سال 1314 در سازمان اسناد این شهر مشغول بکار شد.

شهریار در سال 1332 بعد از 33 سال دوری از تبریز به زادگاهش برگشت و با استقبال عجیب مردم روبرو شد. بعد از یکسال زندگی در تبریز سال 1333 و در 48 سالگی با نوه دختر عمه اش خانم عزیزه عبدالخلقی که معلم 21 ساله ای بود ازدواج کرد. ثمره این ازدواج دو دختر بنام های شهرزاد و مریم و یک پسر بنام هادی می باشد.

هدف از روز شعر و ادب پارسی

روز شعر و ادب فارسی که یک وجه آن روز بزرگداشت شهریار است، همین‌طور وجه دیگر آن، این است که میتواند فرصتی برای بازخوانی تاریخچه شعری ایران باشد. این روز فرصتی برای پاسداشت زبان و ادبیات فارسی و یاد و خاطر افرادی است که در راستای اعتلای فرهنگ و ادب کشور عزیزمان تلاش کرده‌اند.