تحصیلات فاطمه جعفری مانع از پیشرفت و علاقه‌اش در آواز نشد
۱: بیوگرافی از خودتان؟
فاطمه جعفری متولد مهر سال ۱۳۵۸ در شهر ساری تحصیلات من مرتبط با علاقه و هنر بنده نیست تحصیلات کارشناسی پرستاری در بیمارستان بوعلی مشغول به کار هستم.
۲: مشوقی در هنر و حرفه‌تون داشتید؟ در این راه کمکتون کردند؟
بله، از آنجایی که مادر من هم صدای خوبی داشتند و همیشه زمزمه و هم‌خوانی داشتند من ترغیب شدم به خوانندگی و آواز همینطور برادر من هم هنرمند در عرصه نقاشی بودند و من از کودکی با فضای هنری آشنا شدم و در راه این هنر قرار گرفتم.
۳: از چه سالی به صورت حرفه‌ای کارتان را شروع کردید؟
از سال ۱۳۸۱
۵: اساتیدی که داشتید را نام ببرید؟
بنده ردیف سی‌دی های استاد دوامی را نزد استاد محسن‌پور آموزش دیدم، برای تکمیل آن نزد استاد مجید کیانی( نوازنده سنتور) به یادگیری پرداختم، چندین جلسه هم نزد خانم بانو پریسا و چند دوره کلاس تخصصی تنفس، ریتم و فن بیان را نزد استاد سعید ساحلی آموزش دیدم.
۶: در چه آلبوم‌هایی حضور داشتید و نوازنده بودید؟
آلبوم‌های زیادی بودند اما من تعدادی از آن را نام میبرم؛ آلبوم ونگ و وا، رج‌خوانی۱، منور و درویش، چلچلای سفری، تتی‌وا، رج‌خوانی۲، امیر و گوهر، یاد یار، لالایی و...
۷: شما که پا به سن گذاشتید هنرتان را ادامه میدهید؟ آموزش هم دارید؟
بله هنرم را ادامه میدم، شاگرد و هنرجو دارم، به آموزش سنتی مشغول هستم بعضا مازندرانی هم آموزش میدهم.
۸: با توجه به شرایط جامعه، سختی‌هایی که خانم‌ها در موسیقی و آواز دارند، مانع علاقه شما به این هنر نشد؟
مانع از نظر علاقه و هنر من نشد چون تمام تلاش خودم را انجام دادم، اما با توجه به‌اینکه خانم هستم وفرزنداری و خانه‌داری هم در کنار شغل پرستاری‌ام در اولویت قرار میگیرد زمان من را برای وقت‌دهی به این هنر و علاقه‌ام کمتر شد.
۹: در جشنواره‌ای که مقام کسب کردید یا اجرا داشتید را بگویید؟
اجرای زیادی نبوده که به صورت جشنواره‌ای حضور داشته باشم اما میتوانم، جشنواره نواحی در سال ۱۴۰۰ تهران و اجرایی هم به مناسبت هفته مازندران در ۱۲ آبان ۱۴۰۰ را نام ببرم.
۱۰: در چه کنسرت‌هایی اجرا داشتید؟
کنسرت در تالار وزارت کشور در سال ۱۳۸۷، کنسرت سمنان در سال ۱۳۸۳، کنسرت آلمان در سال ۱۳۸۳، کنسرت سمنان در سال ۱۳۸۴، کنسرت آمل در سال ۱۳۸۸ و..
۱۱: یک خاطره خوب و یک خاطره بد از دورانی که خواننده بودید.
کار و همکاری کردن در کنار استاد محسن‌پور همیشه حس و انرژی خوب داشت در عین حال که نابینا بودند اما بسیار توانمند و راهنمای خیلی خوبی بودند. مرور و یادآوری آن خاطرات بسیار دلنشین است.
خاطره بد، نمیتوان گفت خاطره بدی دارم اما همین‌که علاقه بسیاری به این هنر دارم و تلاش زیادی کردم ولی نمیتوان در این دوران خوش درخشید و تصمیمی که از قبل داشتم و پا در این مسیر گذاشتم اما محدودیت‌ها سد راه من شد موجب دلخوری می‌شود.
معنوی
