فلاش‌بک به گذشته؛کنسرت شجریان چگونه در ساری برگزار شد؟
به گزارش واژه روز، چند روزی از درگذشت استاد «محمدرضا شجریان» می‌گذرد، رخت سیاه برتن اهالی هنر نشسته و دل و دیدگان غم‌آلود است؛ این فرصت را بهانه‌ای برای بیان خاطراتی از گذشته قرار دادیم و در گفت‌و گویی با «آرش محسن‌پور قادیکلائی» پسر هنرمند فقید« احمد محسن‌پور قادیکلائی» مؤسس فرهنگ‌خانه مازندران خاطره برگزاری کنسرت استاد در سال 1372 را ورق زدیم.
آرش محسن پور اینگونه تعریف می‌کند:پدرم در شهریورماه سال 64 که فرهنگ‌خانه مازندران را با کلی مشقت تأسیس کرد، در سال 71به فکر برگزاری کنسرتی از استاد محمدرضا شجریان در مازندران میفتد و اواخر همان سال این موضوع را با «بیژن هنری‌کار» مطرح می‌کند.
آن‌ها براساس گفت‌و گوهایی که داشتند به این نتیجه رسیدند که نامه‌ای به «استادمحمدرضا شجریان» بنویسند وهمراه با توضیحاتی درباره فرهنگ‌خانه و اهداف آن، برای اجرای کنسرت از او دعوت کنند، در ابتدا رئوس مطالب را مشخص کردند ، هنری‌کار نامه را نوشت، و با هم خواندند و ویرایش کردند.
فردوس مجیبی هم زحمت خوشنویسی این نامه نسبتا طولانی را کشید، مجوز کار را هم از وزارتخانه گرفتند، یعنی چند ماه پیاپی هنری‌کار به نمایندگی از فرهنگ‌خانه به وزارت ارشاد می‌رفت، بالاخره این آمد و رفت‌ها نتیجه داد و مجوز را دادند و ارشاد مازندران هم حرفی نزد و پذیرفت.
شجریان هم نامه را گرفت، موافقت خودش را اعلام کردو برادرش« علیرضا» که آن زمان مدیر برنامه‌اش بود فردی به نام «رستمی» را به نمایندگی خودش به فرهنگ‌خانه فرستاد و مذاکرات از بهار سال 72شروع شد.
پس از انجام توافق کامل نامه‌ای به وزارتخانه نوشته شد و پس از مدت‌ها آن اجازه داده شد.شجریان هم آمد و فرهنگ‌خانه مطابق قرار قبلی اقامتگاه میراث فرهنگی را در خیابان پیوندی ساری برای آنان رزرو کرد، در آن زمان «قره» مدیرکل و پریچهره معاون وی بود، قرارداد با پریچهره بسته شد.اجرای شجریان در هر چهار شب عالی بود.
استاد شجریان یکی از روزهای اجرا را برای استراحت گذاشته بودند که چون« استاد محمدرضا لطفی»در آن زمان ساکن آمریکا بود و برای چند روزی به ایران سفر کرده بود، در آن روز به خواسته خودشان با هماهنگی قبلی به همراه دوستان و اعضای فرهنگ‌خانه به نزد استاد لطفی در گرگان رفتند و پس از آن با سایر هنرمندان عرصه‌های گوناگون مازندران دیدار داشتند.
خیلی از دوستان اهل قلم و موسیقی در آن دیدار حضور داشتند که در محل سالن همکف اقامتگاه استاد برگزار شد؛یک روز ناهار هم با همایون، علیرضا و برخی دوستان گروه« آوا»، مانند: فرج پوری،عندلیبی و فیروزی به قادیکلا آمدند و خانه دلمان را روشن کردند.
برگزاری این کنسرت اتفاق مهمی در مازندران بود.نیروی انتظامی همکاری خوبی داشت و علاقه‌مندان به صدای استاد شجریان از تهران، محمدرضا شفیعی کدکنی، امیرحسین آریانپور، حسن پستا و سایر افراد از شیراز، اصفهان، استان‌های هم‌جوار و به عبارتی از جای جای ایران آمدند، سالن سید رسول حسینی ساری پر از جمعیت مشتاق و در ساری غلغله‌ای شده بود، می‌توان گفت واقعا برگزاری این کنسرت، کاری کم نظیر بود.
در آن زمان چند نفر مانند:هوشنگ بازگرد معاون اداری مالی شهرداری ساری، محمددنیوی که از مدت‌ها پیش در گروه هماهنگی برگزاری کنسرت حضور داشت و زنده یاد دامادی شهردار سابق و نماینده بعدی ساری واقعا زحمت کشیدند.
محسن‌پور درباره نظر استاد احمد محسن پور قادیکلایی نسبت به استاد شجریان، گفت: پدر همیشه بر این موضوع تاکید داشتند که استاد شجریان جدای از صاحب سبک بودن وجدای از بحث تکنیک، توانایی صوتی و اجرایی بسیار بالا ، با ریز بینی بسیار دقیق مخصوصا انتخاب اشعار آواز ها، همیشه نگاهی نقادانه نسبت به شرایط اجتماعی داشتند .
مهمترین ویژگی استاد از نظر پدرم در کنار« مردم بودن» بود و همیشه سعی می‌کردند به گفته‌ی خودشان زبان مردم باشند و به درستی همین بودند و راز جاودان ماندن ایشان نیز همین نکته است.
وی افزود: به نظرم هنرمندانی با سطح توانایی بالا و استثنایی همیشه و در تمام تاریخ وجود داشتند و از این پس هم به وجود خواهند آمد.اما چیزی که استاد شجریان را متمایز می‌سازد نگاه ایشان به انسان، انسانیت و توانایی تشخیص شرایط اجتماعی بود که رسیدن به این نگاه نیاز به شرایط خاصی دارد که ایشان به راستی از همه نظر دارای شرایط ویژه‌ای بودند.
فقدان استاد شجریان برای جامعه‌ی امروز ما بسیار سنگین است و ما امروز بیشتر از هر شرایط دیگری نیاز به وجود هنرمندانی از جنس استاد شجریان داریم.امیدوارم هنرمندان نسل جدید ما نگاه انسانی استاد شجریان و سایر اساتید جاودان موسیقی ایران زمین را سر لوحه‌ی نگاه هنری خود قرار دهند.
عکس:ارسالی از علی یدالهی و آرش محسن‌پور
تهیه و تنظیم:نداکلائی
